Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Περί προκρίσεων και άλλων δεινών...




Δεν ξέρω γιατί κι ούτε κανείς μπόρεσε να μου το εξηγήσει: οι προκρίσεις στα Πανελλήνια Ατομικά Νεανικά από τα προκριματικά της Αττικής, μειώθηκαν. Σημαντικά, νομίζω. Αρκετοί γονείς οργίστηκαν. Αλλοι τόσοι νευριάσανε. Οι περισσότεροι άρχισαν και πάλι τις συζητήσεις.

 Να πω ψέματα; Ο κοινός παρονομαστής των συζητήσεων αυτών - προχθές Κυριακή και χθες Μ. Δευτέρα στον προαύλιο χώρο των σχολείων που φιλοξενούν τα Νεανικά Ατομικά Αττικής - είναι ότι οι προκρίσεις μειώνονται για οικονομικούς λόγους.

 Όμως, για ποιους οικονομικούς λόγους; Λόγω οικονομικής κρίσης; Όχι.
 Λόγω του ότι οι λιγότερες προκρίσεις,  θα φέρουν περισσότερες "πληρωμένες συμμετοχές"; Ναι.
 Κι οι περισσότερες "πληρωμένες συμμετοχές" στα πανελλήνια θα φέρουν περισσότερα έσοδα σε διοργανωτές και ξενοδοχειακές μονάδες. Κι οι περισσότερες "πληρωμένες συμμετοχές" σ' αυτόν τον κύκλο του χρήματος θα φέρουν για μια ακόμη φορά πολλούς γονείς και τα παιδιά τους σε δύσκολη θέση.

Δεν βρήκα κάποιον να έχει διαφορετική άποψη.

Το θέμα έχει πολλές πλευρές: Κατ' αρχήν την ουσιαστική από αγωνιστικής απόψεως. Κατά πόσον είναι σωστό σ' ένα άθλημα, όχι από τα πλέον δημοφιλή στα παιδιά και τους εφήβους, με πρακτικές του είδους αυτού να απομακρύνει παιδιά που ήδη συμμετέχουν σ' αυτό. Πόσο μάλλον να αποτρέπει την περαιτέρω διάδοσή του.

Δεύτερον, κατά πόσον είναι σωστό, όταν σε κατηγορία των προκριματικών αγωνίζονται, για παράδειγμα, 33 παιδιά, οι προκρίσεις να είναι  δυο; Πόσα από τα λεγόμενα φαβορί θα μείνουν έξω και δεν θα θελήσουν να πάνε - με τον ένα ή άλλο τρόπο - στα πανελλήνια;

Τρίτον, γιατί θεωρείται δεδομένο ότι οι μη προκρινόμενοι θα πληρώσουν για να πάνε στα Πανελλήνια; Μια απάντηση είναι ότι έτσι έχει δείξει η εμπειρία. Μια άλλη απάντηση είναι ότι έτσι επιβάλλει η φιλοδοξία και μια τρίτη απάντηση είναι ότι έτσι γίνεται κι άμα σας αρέσει.... (Λέγεται ότι ακούστηκε από ανώτατο παράγοντα των διοργανωτών)...

Τέταρτον: Οι διοργανωτές των Πανελληνίων, τι ακριβώς επιδιώκουν;. Πανελλήνια με πρόκριση των αξιότερων και καλυτέρων παικτών ή Πανελλήνια με ελεύθερη συμμετοχή; Πρέπει να επιλέξουν. Ας πουν ότι όποιος θέλει παίρνει μέρος κατ' ευθείαν στα Πανελλήνια. Δεν χρειάζονται πλέον τα προκριματικά. Κι όποιος έχει, πληρώνει και συμμετέχει. Διαφορετικά, πρέπει να υπάρξει διαφορετική φόρμουλα, ακόμη και με περιορισμό των "πληρωμένων συμμετοχών". Αυτό το τελευταίο ακούγεται αστείο, αλλά θα ήταν σωστό, εφόσον μας ενδιέφερε η ουσία της διοργάνωσης, το επίπεδό της και το κύρος της.

Κι ας έρθουμε τώρα, στην πλευρά των γονέων.

Φυσικά και δυσανασχετούν, φυσικά και προβληματίζονται,  για το ενδεχόμενο να αναγκαστούν λόγω ενδεχόμενου αποκλεισμού των παιδιών τους, να πληρώσουν τη συμμετοχή στα Πανελλήνια, τη στιγμή που ήδη οι περισσότεροι θεωρούν σκανδαλώδεις τις ήδη υπάρχουσες προϋποθέσεις συμμετοχής των παικτών  - δηλαδή, την αναγκαστική διαμονή σε συγκεκριμένη μονάδα, με συγκεκριμένες τιμές κλπ. κλπ.

Θα μεταφέρω μια πρόταση που άκουσα από ορισμένους γονείς: Να μην δηλώσει κανείς συμμετοχή στα Πανελλήνια, εάν δεν έχει πρόκριση. Πώς το βλέπετε;

Θα μεταφέρω μια άλλη ακόμη πρόταση που άκουσα: Να μην δηλώσει κανείς συμμετοχή είτε με πρόκριση, είτε, πολύ περισσότερο, χωρίς πρόκριση. Πώς σας φαίνεται;

Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες γνώμες, κι άλλες προτάσεις. Ας διαλέξουμε κι ας πράξουμε.

Εάν δεν θεωρούμε σωστή τη διοργάνωση που επί έτη διοργανώνεται κατ' αυτό τον τρόπο ή και χειρότερο, εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε για το μέλλον της.

Φυσικά, δεν μπορούμε στις αποφάσεις μας να αγνοούμε τα παιδιά, θα πει κάποιος. Σωστά.
Όμως, ξέρουμε άραγε την άποψη των ίδιων των παιδιών για την διοργάνωση; Ας ζητήσουμε τη γνώμη τους. Μου φαίνεται καλή ιδέα. Εγώ το έκανα ήδη κι ήταν πολύ διδακτική εμπειρία. Ας ξεγράψουμε το δεδομένο "στο Ρίο μαζεύονται οι καλύτεροι", ας βάλουμε ένα ερωτηματικό στο "έτσι γίνεται πάντα"...
Τί θέλω να πω: Όπως στο σκάκι, έτσι και στη ζωή μια κερδίζεις - μια χάνεις. Ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεφτόμαστε πιο σφαιρικά, πιο συλλογικά κι όχι περιορίζοντας το οπτικό μας πεδίο στο παιδί μας και σε μας, ανάλογα με την συγκυρία. Ας φωνάξουμε για τα κακώς κείμενα ανεξάρτητα αν θίγεται στην συγκεκριμένη περίπτωση το παιδί μας ή το παιδί ενός άλλου. Ας σκεφτούμε το μέλλον του σκάκι των παιδιών και των εφήβων συνολικά, για το σήμερα και το αύριο. Κι όχι με τρόπο που καθορίζεται απ' την εκάστοτε δική μας "θέση" στη σκακιέρα.





 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου